SUTRIUM vulgo SUTRI

SUTRIUM, vulgo SUTRI

urbs prius Tyrrhenorum, deinde Romanorum. Apud Appianum Civil. bell. l. 5. Σούβριον cotrupre legitur, quod imperitus Geographiae interpres, una cum sequenti voce χωρίον male vertit Insubrum regionem. Oppidani Livio, l. 9. c. 32. et Frontino Sutrini: Σουτρηνοὶ Stephano. A Romanis cum desecissentr eos ad fidem reducendum mittitur Camilius, qui ut celeritate eos opptimerer, iussit milites 3. dierum commeatum secum ferre, teste Liviô l. 6. c. 3. Hinc natum proverbium: Quasi Sutrium eam; apud Plautum in Casina, Actu 3. sc. 1. v. 10. et Festum, cum quid celeriter fit et instructe. Hinc etiam Sutrius. Sil. l. 8. Sutria tecta, Coloniam Romanam fuisse,e t quô tempore deductam, docet Velleius l. 1. c. 14. Post septem annos, quam Galli urbem ceperunt, Sutrium deducta colonia est. Nunc Urbecula Episcopalis provine. Patrimonii, ad amnein Pozzolo, 5. milliar. a Nepete in Occasum 3. a Captanica in Ortum. Hic Concil. ab Henrico III. Imperatore celebratum est, A. C. 1046. quô foedum schisma trium Pontificum sustulit, electione Pontificis sibi reservatâ: quod etiam Clemens II. quem promoverat, confirmavit. Petr. Damianus, Sigon. l. 8. Item A. C. 1059. contra Iohannem Mincium, Antipapam, a Nicolao II. Habitum, etc.